Vidunderleg vakkert, Heidi! Og av og til skjer det, dikt avlar dikt:
Eg, snøklokkesjel?
Kan hende har óg eg Snøklokkesjel Ser det berre ikkje Veit ikkje om det Skjelvande av kulde og dirrande av angst Samanliknar meg med denne og hin og kjem i køen, langt bak
Veit kor svak eg er men anar ikkje kvar styrken min kjem frå Når det stormar som verst rundt meg Då står eg der, i tunet Rett nok med bøygd rygg, men med begge beina godt planta i bakken Som ein påle, vindskeiv, men oppreist Med blikket mot dei kvite fjella i det fjerne
Ho, som hutrande ber blomar i snø stikk klokkene sine varsamt inn vindauget og let meg ana at det finst under over under like utanfor stovedøra mi
Om eg berre kunne opna auge og sinn og få sjå inn i blømande kinn
Til deg, du kvite grøne, herlege li med all di prakt, eg gjev som han, mitt kvad
Vidunderleg vakkert, Heidi! Og av og til skjer det, dikt avlar dikt:
SvarSlettEg, snøklokkesjel?
Kan hende har óg eg
Snøklokkesjel
Ser det berre ikkje
Veit ikkje om det
Skjelvande av kulde og dirrande av angst
Samanliknar meg med denne og hin
og kjem i køen, langt bak
Veit kor svak eg er
men anar ikkje kvar styrken min kjem frå
Når det stormar som verst rundt meg
Då står eg der, i tunet
Rett nok med bøygd rygg,
men med begge beina godt planta i bakken
Som ein påle, vindskeiv, men oppreist
Med blikket mot dei kvite fjella i det fjerne
Ho, som hutrande ber blomar i snø
stikk klokkene sine varsamt inn vindauget
og let meg ana
at det finst under over under
like utanfor stovedøra mi
Om eg berre kunne opna
auge og sinn
og få sjå inn
i blømande kinn
Til deg, du kvite
grøne, herlege li
med all di prakt,
eg gjev som han, mitt kvad
Stein Emmanuel van der Jarfeld 03032011