Palmesundag

Tre dagar leita eg
etter han som ein gong rørde meg,
gjekk etter orda
mellom syngande kvinner
og feststemde menn.
For det siste eg hadde med meg,
kjøpte eg palmegreiner,
dei største eg fann.
Dei tyngde mot hendene mine.
Eg såg han koma,
ikkje på hesten,
men på eselet.

Eg kjende i kalde ilingar
langs ryggrada
at noko ikkje var
slik eg hadde trudd.
Eg løfta min modigste lengt,
heldt draumen fast
og løfta palmegreinene
medan eg kjende jubelen
skurra sårt mot stemmebanda.
Eit sekund fekk eg blikket hans
svalt og brennande.
Glimtvis visste eg,
men klarte ikkje å skjøna.

Heidi