Fanga i eit svik
som romar alle nederlag
gjer me oss til svikarar
om att og om att.
Langfredagshola i liva våre
er fulle av hanegal
og små usynlege jordskjelv.
Dei tome timane,
kula me ikkje klarer å gripa-
Me står mållause,
tomhende og handlingslamma,
medan me spelar sørgjemusikk
på fløytene våre.
Frå stortrommer og pauker
drønner slaga
store og tunge.
Me kjenner fattigdomen i å ana,
men vera ute av stand til handling.
Forstyrra av vår eigen puls,
ein trøytt tyngde i korsryggen
og føter som verkar i skorne,
står me tause
der me ville ha ropt.
Heidi
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar