Med varsemd skal me sjå oss tilbake

Med varsemd
skal me sjå oss tilbake
mot alt som eingong var.

Me vil ikkje risikera
å enda opp som kona til Lot.

Me gjer oss betre
som levande menneske
enn som saltstøtter.

Me skal vidare,
vera levande
kjenna at livet er nå,
ikkje i går,
for to veker sidan
eller på syttitalet.

Det er i dag du står her
kledde i vår eigen
velkjende kropp,

medan livet og sekunda
strøymar gjennom deg.

Det er nå
du dreg luft inn i lungene,
nå du lever.

Det er du som
skal finna ei skjoreveng
eller ein utgått skosole.

Du som skal le av deg sjølv
la regnet falla
lavinden blåsa.

Du skal sjå deg tilbake,
men ikkje for lenge.

Du skal helle
klappa katten
og smila
medan du tek føtene dine i
å dansa
nedover gater
du ikkje visste om.

Så skal du kan henda
småfrysa litt.

Det kunne tenkjast at
det du kjenner
er eit drag av haust,
men det skal du ikkje
grubla så mykje på.

Du får nok varmen i deg att.

Du skal ikkje vera ei saltstøtte,
Du er tankar og blod,
songar og pust.

Du skal vidare,
og du skal vera.

Heidi