Framleis

Framleis
kan eg sitja her
ved farmor sitt kjøkkenbord
medan ho trippar
til og frå
med vaffelfat
og saftmuggar,
framleis hoppar eg inn
i baksetet på bilen
til faren min
som framleis ordnar opp
når eg er lita jente
og ikkje ser syn på vågestykke
som bilkjøriing på glatta.

Akkurat nå
er me her
alle saman
med kvar vår tur
til å vera på scenen
og kvar vår tur
til å gå ut.

Entré og sorti,
dei brennande minutta
med heftig samspel,
brennande dialogar,
monoton musikk
og ein og annan
einsam monolog

Glimtvis kjem tida
for å fly,
men eigentleg
så trivest eg best
med beina på bakken.

Men ei og anna fergereis,
ja visst,
ikkje har eg
fram til nå
snubla på landgangen
eller falle i sjøen.

Heidi