Dørene

Eit ord
er eit ord er eit ord,
tenkte eg
og fingrane hoppa

som små ekorn

på tastaturet.

Det er lyder i huset.
Det er tida
for rutete pledd,
tida for
å festa livet til lerretet.

Skal ein fanga liv
treng ein masse
hjelpelinjer .
Det hender
til og med
at ein treng
diagonalar
i hjelperutene.

Det er ikkje fargar nok
på paletten
eller bokstavar nok i
alfabetet

Alt har ein ende
snart kanskje
om ikkje nå,
skal dører
som lukka seg
ei for ei,
døra til farmor sitt kjøkken,
og andre dører.
for om lenge,
om ikkje før
skal alt tast i frå oss.

Men framleis
står eg her
og skapar
dagane mine
møblerer dei
som roma i eit dokkehus.

Eg ser livet
vegen gjennom
rundt og til
ein større omsorg.

Heidi